Le Corbusier - "Journey to the East" ("Şarka Seyahat")

 İslam dünyasında ilim aramak için yapılan seyahatler esas olarak hadis toplayıcıları tarafından başlatılmıştır. Onlara göre hadis hakkında bilgi edinmek ve diğer ilimleri öğrenmek amacıyla yapılan seyahatleri anlatmak için talab-ı hadis (hadis arama) veya talab-ül-ilm (ilim arama) terimleri kullanılmıştır.

  Alimler uzun mesafelerin zorluğunu göze almışlar; Peygamber Efendimizin hadislerini okumuşlar ve salih amel kazanmak istedikleri için uzun yolculuklara çıkmışlardır. İslam tarihi ve tabakat kitaplarında kendilerini tarif etmek için “hadis topladılar” veya “hadis ilmini öğrenmek için çeşitli yerlere gittiler” tabirlerini kullanmışlardır. Bu gelenek, dönemin şartları ve dağınık bilgi birikimi nedeniyle hem dini hem de rasyonel bilimler için geçerli bir temel haline gelmiştir. Bu nedenle ilim meraklıları (arayanlar), bilgi taşıyıcıları (alimler) ile buluşmak ve bu bilgileri onlardan doğrudan öğrenmek için uzak diyarlara gitmek zorunda kalmışlardır.

  İbn Haldun, “bilgi öğrenmek için seyahat etmek ve efendilerle tanışmak, onlardan doğrudan bilgi öğrenmek faydalı ve mükemmeldir” diyerek ilim öğrenmek için seyahat etmenin gerekliliğine dikkat çekmiştir. Ancak bu seyahatler sırasında bilim meraklıları maddi ve manevi birçok zorluğa maruz kalmışlardır. Ailelerinden ve arkadaşlarından ayrı kalarak ilim (bilim) kazanmak için yurtlarını terk etmişler; yorgunluğa, açlığa, susuzluğa katlanmışlar, canlarını ve mallarını tehlikeye atmışlar; sağlıklarını kaybetmişler ve tüm zamanlarını ülkeleri dolaşarak geçirmişlerdir.